A Catedral de Ourense, dedicada a San Martiño de Tours, é un templo tardorrománico con claras influencias cistercienses. Conta con tres portas románicas. As portadas norte e sur son moi parecidas: un único arco de acceso e diversa decoración escultórica. No seu lado occidental atópase, aos pés do edificio, o Pórtico do Paraíso, de tripla arcada e con abundante escultura románica policromada. Edificouse entre a segunda metade do século XII e primeira do XIII, en substitución doutro templo erixido polo rei suevo Carriarico (550-559) e destruído polas diversas razias musulmás e normandas sufridas por Ourense ao redor do século X. Segundo a escasa documentación conservada, o Altar maior consagrouse en 1188. O proceso de construción dividiuse en tres fases. Na primeira, baixo o bispado de Pedro Seguín (1157-1169), constrúese a ábsida central e a maior parte das dúas ábsidas laterais. Na segunda, correspondente ao bispo Alfonso (1174-1213), complétanse as tres ábsidas e constrúense o trans