Pedro segue caído no bosque. A fortuna quixo que, na caída, o seu corpo acabase oculto pola vexetación, o que impide que a Garda Civil o localice. Está ferido e inconsciente, pero os seus compañeiros de fuxida están convencidos de que morreu. Antes de regresar a España, deciden ir a Vidago para informar a familia de Pedro do acontecido. Pola súa banda, Carlota, que ignora todo o acontecido, segue sen entender por que Pedro marchou á guerra sen tan sequera despedirse dela. Acaba por confesarse coa súa mellor amiga, Sao, que, á súa vez, é irmá de César. Cóntalle como namorou de Pedro e que as diferenzas sociais e de pensamento que había entre eles non importaban.
