As “Historias Mínimas” de hoxe parten de relatos como transitar pola rúa nunha noite pechada e escoitar os pasos de alguén na escuridade. Recordar unha viaxe entre Medellín e Bogotá. Agora mesmo hai alguén soñando con sentir unha vez máis a chuvia caéndolle polo rostro, pero ti estás demasiado ocupada para que iso faga tremer os teus beizos. De feito, hai tempo que precisas ir ao baño e a porta está pechada por dentro. E mentres tanto, escóitase a unha dicíndolle a outra que o jazz e o blues son cousas que poden salvar vidas. Entón espétaslles que quiten do medio que ti non estás para pailanadas e saes de novo á rúa. Pero de súpeto pisas o barro húmido dun charco que acaba de nacer, xiras sobre ti mesma e contemplas o debuxo das túas solas por primeira vez desde que mercaches esas botas, paras e pensas, eu tamén teño unha historia.
